Η στεφανιαία αγγειοπλαστική είναι μια τεχνική κατά την οποία οι λιπώδεις εναποθέσεις (αθηρώματα) πιέζονται πιο επίπεδα κατά μήκος των τοιχωμάτων της στεφανιαίας αρτηρίας, με αποτέλεσμα η εσωτερική διάμετρός της να διευρύνεται και η ροή του αίματος να διευκολύνεται.
Μπορεί να εφαρμοστεί ως προγραμματισμένη θεραπεία σε ασθενείς που έχουν ήδη υποβληθεί σε παράκαμψη στεφανιαίων (bypass) αλλά η στηθάγχη υποτροπιάζει λόγω στένωσης ή απόφραξης ενός μοσχεύματος. Επίσης χρησιμοποιείται ως επείγουσα θεραπεία σε ασθενείς με ασταθές στεφανιαίο σύνδρομο, το οποίο περιλαμβάνει το οξύ εμφράγματα και την ασταθή στηθάγχη. Η τεχνική είναι η ίδια με αυτή της προγραμματισμένης αγγειοπλαστικής, με τη διαφορά ότι μπορεί να χορηγηθούν επιπλέον φάρμακα.
Σε ορισμένα εμφράγματα, η αγγειοπλαστική αποτελεί την προτεινόμενη επείγουσα παρέμβαση για την ταχύτατη επανεμφραγή της φραγμένης στεφανιαίας αρτηρίας. Όταν η αγγειοπλαστική πραγματοποιείται σε αυτήν την έκτακτη κατάσταση, ονομάζεται πρωτογενής (primary) αγγειοπλαστική.
Πριν από την επέμβαση χορηγείται τοπική αναισθησία στη βουβωνική χώρα ή στον καρπό. Γίνεται μια μικρή τομή και εισάγεται μέσω αυτής ένας λεπτός, εύκαμπτος καθετήρας με μικρό φουσκωτό μπαλόνι στην άκρη. Μέσα από τον καθετήρα εγχέεται σκιαγραφικό υγρό, ώστε οι στεφανιαίες αρτηρίες να απεικονιστούν με ακτινογραφία. Ο καρδιολόγος προωθεί τον καθετήρα μέχρι τη θέση στένωσης και φουσκώνει το μπαλόνι, πιέζοντας το αθήρωμα πιο επίπεδα στο τοίχωμα της αρτηρίας και διευρύνοντας τη διόδο.
Σχεδόν σε όλες τις αγγειοπλαστικές τοποθετείται στέντ, ένα σωληνάκι από ανοξείδωτο ατσάλι σε μορφή πλέγματος, το οποίο τοποθετείται πάνω στο φουσκωμένο μπαλόνι. Όταν το μπαλόνι φουσκώνει, το στέντ επεκτείνεται και, όταν αυτό ξεφουσκώνει, ο καθετήρας αφαιρείται, αφήνοντας το στέντ στη μόνιμη θέση του για να συγκρατεί την αρτηρία ανοιχτή.
Μετά την επέμβαση αφαιρείται η θήκη εισαγωγής του καθετήρα και ασκείται πίεση στο σημείο της τομής μέχρι να σταματήσει η αιμορραγία. Τις επόμενες ώρες, νοσηλεύτρια ελέγχει τακτικά την αρτηριακή πίεση, τους σφυγμούς στον καρπό ή στα πόδια και το σημείο της παρακέντησης, για να διασφαλιστεί η ομαλή ανάρρωση.